کد مطلب:182744 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:150
جبهه ی پیروز در کربلا
بركت خون حسین و رساندن پیام شهیدان و بیداری و افشاگری علیه حزب عثمانیه، آنان را از دستیازی به اهداف شوم و كلان خود ناكام ساخت. زیرا خون حسین درخت دین را سبز و شاداب و پرثمر ساخت! پیام رسان خون شهیدان سید الساجدین علیه السلام، میوه های شیرین آن را در كام دین باوران چكامید! فریاد رسای توحید، الله اكبر، در سطح كره زمین طنین افكنده و فریاد شهادت بر رسالت رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم در جامعه جریان یافته، مسجد و محراب سبز و زنده تر و پرشورتر از هر زمان می درخشند! باورهای دینی بیش از هر زمان در اعماق جان انسان ها مستقر شده است! اگر حسین علیه السلام برای زنده نمودن دین نهضت آفریده، اگر بنی امیه وی را به شهادت رساندند تا دین را از جامعه بزدایند، اینك پاسخ این سؤال را كه در كربلا كدامین جبهه پیروز شد؟! به عهده خوانندگان است. چه بسا خوانندگان بهتر بر این سؤال پاسخ می یابند كه در كربلا، حسین علیه السلام بر حزب عثمانیه پیروز شد. زیرا كه باورهای دینی، مظاهر و نمادهای دینی هر روز بیش از هر زمان شكوفا می شود. آنچه بنی امیه مرتكب شدند جنایت آفرینی بود و آنچه حسین پدیدار ساخت، استقرار و پایداری دین بود. حسین درس آزادگی و پایداری به همگان آموخت. حسین درس دفاع از باورها و ارزش ها بر همگان آموخت. و سید الساجدین علیه السلام پیام خون حسین را رساتر و شفاف تر به
[ صفحه 221]
گوش زمان رساند. حزب حاكم رسوا و بنی امیه ساقط شدند و دین در جامعه زنده و جاوید گردید.
از این روست كه هنگامی كه ابراهیم بن طلحه بن عبیدالله در محضر امام سجاد علیه السلام همین سؤال را مطرح ساخت كه در كربلا چه كسی پیروز شد، یا علی بن الحسین علیه السلام من غلب، امام كه سوار بر شتر در حال حركت بود به وی پاسخی كوتاه و رسا و گویا دادند. به وی فرمودند: اگر خواستی بدانی چه كسی در كربلا پیروز شده است، هنگامی كه وقت نماز می رسد اذان و اقامه بگو، مشخص می شود چه كسی پیروز شده است، اذا اردت ان تعلم من غلب و دخل وقت الصلوة فأذن ثم اقم. [1] .
یعنی اگر اذان و اقامه بگویی در اذان و اقامه به وحدانیت خدا و رسالت رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم شهادت می دهی. در اذان و اقامه اشهد ان محمد رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم سر می دهی. نامی كه معاویه همت گماشت آن را بزداید! یعنی اگر اذان برپاست و اگر اقامه برجاست، اگر نماز اقامه می شود، اگر مسجد و محراب دایر است و منبر برقرار است، دین مستقر است، پس حسین علیه السلام پیروز شده است. یعنی اگر در شبانه روز پنج نوبت نام رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم از هزاران و صدها هزار مأذنه بگوش می رسد، و میلیون ها عاشق بدور شمعش می چرخند، پس دین زنده است و حسین علیه السلام پیروز شده است. این نكته گواه است كه با تلاش های سید العابدین علیه السلام پیام شهیدان به گوش همگان می رسد.
[ صفحه 222]
عترت با ایجاد نهضت پرشور حسینی و تداوم آن توسط سید العابدین علیه السلام، پیروز شده است. كه زین العابدین علیه السلام دین را از چنگال دین ستیزان رهایی می بخشد و تشیع را از بحرانی كه بنی امیه برای نابودی آن فراهم ساخته بودند، عبور می دهد!
[ صفحه 221]
گوش زمان رساند. حزب حاكم رسوا و بنی امیه ساقط شدند و دین در جامعه زنده و جاوید گردید.
از این روست كه هنگامی كه ابراهیم بن طلحه بن عبیدالله در محضر امام سجاد علیه السلام همین سؤال را مطرح ساخت كه در كربلا چه كسی پیروز شد، یا علی بن الحسین علیه السلام من غلب، امام كه سوار بر شتر در حال حركت بود به وی پاسخی كوتاه و رسا و گویا دادند. به وی فرمودند: اگر خواستی بدانی چه كسی در كربلا پیروز شده است، هنگامی كه وقت نماز می رسد اذان و اقامه بگو، مشخص می شود چه كسی پیروز شده است، اذا اردت ان تعلم من غلب و دخل وقت الصلوة فأذن ثم اقم. [1] .
یعنی اگر اذان و اقامه بگویی در اذان و اقامه به وحدانیت خدا و رسالت رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم شهادت می دهی. در اذان و اقامه اشهد ان محمد رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم سر می دهی. نامی كه معاویه همت گماشت آن را بزداید! یعنی اگر اذان برپاست و اگر اقامه برجاست، اگر نماز اقامه می شود، اگر مسجد و محراب دایر است و منبر برقرار است، دین مستقر است، پس حسین علیه السلام پیروز شده است. یعنی اگر در شبانه روز پنج نوبت نام رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم از هزاران و صدها هزار مأذنه بگوش می رسد، و میلیون ها عاشق بدور شمعش می چرخند، پس دین زنده است و حسین علیه السلام پیروز شده است. این نكته گواه است كه با تلاش های سید العابدین علیه السلام پیام شهیدان به گوش همگان می رسد.
[ صفحه 222]
عترت با ایجاد نهضت پرشور حسینی و تداوم آن توسط سید العابدین علیه السلام، پیروز شده است. كه زین العابدین علیه السلام دین را از چنگال دین ستیزان رهایی می بخشد و تشیع را از بحرانی كه بنی امیه برای نابودی آن فراهم ساخته بودند، عبور می دهد!
[1] امالي طوسي، ص 677، مجلس 37، بحار، ج 45، ص 177.